Ο Άγιος Δημήτριος, ο πολιούχος άγιος της μεγαλουπόλεως Θεσσαλονίκης στην Ελλάδα. Ο Άγιος Δημήτριος, ο οποίος κήρυττε τον χριστιανισμό, συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους ειδωλολάτρες. Τα λείψανά του φυλάγονται εκεί στη Θεσσαλονίκη και από τον τάφο του αναβλύζει μύρο. Βρίσκεται όμως και εδώ στην Κύπρο μας, στο όμορφο χωριό Κάτω Πλάτρες, η αφιερωμένη εκκλησία. Η κοινότητα Κάτω Πλάτρες, πανηγυρικά τον γιορτάζει στις 26 Οκτωβρίου, με την λιτάνευση της Άγιας Εικόνας του Αγίου Δημητρίου και με την παρουσία ψηλών εξοχοτήτων του θρησκευτικού χώρου.
Κάπου στο κέντρο του χωριού, βρίσκεται αφιερωμένη και η εκκλησία του Αγίου. Πετρόκτιστη αλλά σοβατισμένη και ασπρισμένη εξωτερικά. Κτίστηκε περί τον 18 ο με 19 ο αιώνα. Περιτριγυρισμένη από ένα μεγάλο αυλόγυρο και αρχιτεκτονικά κτισμένη σε γοτθικό ρυθμό. Εσωτερικά, μπαίνοντας θα συναντήσεις το πολύ παλιό πάτωμα, στρωμένο από τετραγωνισμένες πλάκες. Το πολύ παλιό ξύλινο και σκαλιστό εικονοστάσι του, κατασκευάστηκε το 1898, σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει σε αυτό, αποτελώντας τον όμορφο πλούτο του ναού. Οι εικόνες των Αγίων είναι ενσωματωμένες σ' αυτό. Τα παλιά ψαλτήρια καταστράφηκαν και το 1974 κατασκεύασαν καινούργια από ξύλινο υλικό. Από την δυτική είσοδο του ναού, προχωρώντας προς την Αγία Τράπεζα, στα αριστερά θα προσέξεις τον ξύλινο σκαλιστό άμβωνα, όπου βγαίνει ο διάκος για να διαβάσει το ευαγγέλιο. Στο εσωτερικό του, ο ναός είναι επίπεδος και υπάρχει γυναικωνίτης. Μπορεί να φιλοξενήσει γύρω στους 200 πιστούς.
Παλιά εκκλησία του Αγίου Δημητρίου
Λίγο πιο κάτω από την κεντρική εκκλησία, στο κέντρο δηλαδή του χωριού Κάτω Πλάτρες, βρίσκεται η παλιά εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Μικρό και απέριττο εκκλησάκι. Κτισμένο με πέτρα, αλλά εξωτερικά είναι σοβατισμένο και από πάνω ασπρισμένο. Η καμπάνα του στηριζόταν πάνω σε κοντινό δέντρο. Αργότερα το δέντρο λύγισε και αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν κτιστούς κίονες και να στηρίξουν την καμπάνα.
Όταν κτίστηκε η κεντρική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, ο εξοπλισμός από το εκκλησάκι μεταφέρθηκε εκεί και ο ναός έμεινε άδειος. Το εκκλησάκι λοιπόν, από το 1930 λειτουργούσε ως σχολείο με τρεις τάξεις και σαράντα μαθητές. Αργότερα κτίστηκε σχολείο και το εκκλησάκι παραμελήθηκε. Φιλοξενούσε ακόμα και ζώα για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το 1974 άρχισαν να το ξαναδημιουργούν εσωτερικά. Έφτιαξαν ένα απλό ξύλινο εικονοστάσι. Τα ψαλτήρια δεν ήσαν ολοκληρωμένα, απλά κατασκεύασαν το δάπεδό τους. Οι λιγοστοί σκάμνοι βέβαια, όσοι περίσσεψαν από την κεντρική εκκλησία επιστράφηκαν στο εκκλησάκι. Η τετραγωνισμένη στέγη του, εσωτερικά φέρει ξύλινες φαρδιές σανίδες, σαν διακοσμητικό στοιχείο.
Το εκκλησάκι λειτουργεί δύο φορές τον χρόνο. Της Διακαινησίμου (Δευτέρα της Λαμπρής) και 26 του Δεκέμβρη, της Συνάξεως της Παναγίας.
|
